1. tr. Arrancar con tenazas pedazos de carne a alguien, como suplicio.
Sin.: |
|
2. tr. atenazar (‖ torturar, afligir).
1. tr. Arrancar con tenazas pedazos de carne a alguien, como suplicio.
Sin.: |
|
2. tr. atenazar (‖ torturar, afligir).
Formas no personales | ||||
---|---|---|---|---|
Infinitivo | Gerundio | |||
atenacear | atenaceando | |||
Infinitivo compuesto | Gerundio compuesto | |||
haber atenaceado | habiendo atenaceado | |||
Participio | ||||
atenaceado | ||||
Indicativo | ||||
Número | Personas del discurso | Pronombres personales | Presente | Pretérito perfecto compuesto / Antepresente |
yo | atenaceo | he atenaceado | ||
tú / vos | atenaceas / atenaceás | has atenaceado | ||
usted | atenacea | ha atenaceado | ||
él, ella | atenacea | ha atenaceado | ||
nosotros, nosotras | atenaceamos | hemos atenaceado | ||
vosotros, vosotras | atenaceáis | habéis atenaceado | ||
ustedes | atenacean | han atenaceado | ||
ellos, ellas | atenacean | han atenaceado | ||
Pretérito imperfecto / Copretérito | Pretérito pluscuamperfecto / Antecopretérito | |||
yo | atenaceaba | había atenaceado | ||
tú / vos | atenaceabas | habías atenaceado | ||
usted | atenaceaba | había atenaceado | ||
él, ella | atenaceaba | había atenaceado | ||
nosotros, nosotras | atenaceábamos | habíamos atenaceado | ||
vosotros, vosotras | atenaceabais | habíais atenaceado | ||
ustedes | atenaceaban | habían atenaceado | ||
ellos, ellas | atenaceaban | habían atenaceado | ||
Pretérito perfecto simple / Pretérito | Pretérito anterior / Antepretérito | |||
yo | atenaceé | hube atenaceado | ||
tú / vos | atenaceaste | hubiste atenaceado | ||
usted | atenaceó | hubo atenaceado | ||
él, ella | atenaceó | hubo atenaceado | ||
nosotros, nosotras | atenaceamos | hubimos atenaceado | ||
vosotros, vosotras | atenaceasteis | hubisteis atenaceado | ||
ustedes | atenacearon | hubieron atenaceado | ||
ellos, ellas | atenacearon | hubieron atenaceado | ||
Futuro simple / Futuro | Futuro compuesto / Antefuturo | |||
yo | atenacearé | habré atenaceado | ||
tú / vos | atenacearás | habrás atenaceado | ||
usted | atenaceará | habrá atenaceado | ||
él, ella | atenaceará | habrá atenaceado | ||
nosotros, nosotras | atenacearemos | habremos atenaceado | ||
vosotros, vosotras | atenacearéis | habréis atenaceado | ||
ustedes | atenacearán | habrán atenaceado | ||
ellos, ellas | atenacearán | habrán atenaceado | ||
Condicional simple / Pospretérito | Condicional compuesto / Antepospretérito | |||
yo | atenacearía | habría atenaceado | ||
tú / vos | atenacearías | habrías atenaceado | ||
usted | atenacearía | habría atenaceado | ||
él, ella | atenacearía | habría atenaceado | ||
nosotros, nosotras | atenacearíamos | habríamos atenaceado | ||
vosotros, vosotras | atenacearíais | habríais atenaceado | ||
ustedes | atenacearían | habrían atenaceado | ||
ellos, ellas | atenacearían | habrían atenaceado | ||
Subjuntivo | ||||
Número | Personas del discurso | Pronombres personales | Presente | Pretérito perfecto compuesto / Antepresente |
yo | atenacee | haya atenaceado | ||
tú / vos | atenacees | hayas atenaceado | ||
usted | atenacee | haya atenaceado | ||
él, ella | atenacee | haya atenaceado | ||
nosotros, nosotras | atenaceemos | hayamos atenaceado | ||
vosotros, vosotras | atenaceéis | hayáis atenaceado | ||
ustedes | atenaceen | hayan atenaceado | ||
ellos, ellas | atenaceen | hayan atenaceado | ||
Pretérito imperfecto / Pretérito | ||||
yo | atenaceara o atenacease | |||
tú / vos | atenacearas o atenaceases | |||
usted | atenaceara o atenacease | |||
él, ella | atenaceara o atenacease | |||
nosotros, nosotras | atenaceáramos o atenaceásemos | |||
vosotros, vosotras | atenacearais o atenaceaseis | |||
ustedes | atenacearan o atenaceasen | |||
ellos, ellas | atenacearan o atenaceasen | |||
Pretérito pluscuamperfecto / Antepretérito | ||||
yo | hubiera o hubiese atenaceado | |||
tú / vos | hubieras o hubieses atenaceado | |||
usted | hubiera o hubiese atenaceado | |||
él, ella | hubiera o hubiese atenaceado | |||
nosotros, nosotras | hubiéramos o hubiésemos atenaceado | |||
vosotros, vosotras | hubierais o hubieseis atenaceado | |||
ustedes | hubieran o hubiesen atenaceado | |||
ellos, ellas | hubieran o hubiesen atenaceado | |||
Futuro simple / Futuro | Futuro compuesto / Antefuturo | |||
yo | atenaceare | hubiere atenaceado | ||
tú / vos | atenaceares | hubieres atenaceado | ||
usted | atenaceare | hubiere atenaceado | ||
él, ella | atenaceare | hubiere atenaceado | ||
nosotros, nosotras | atenaceáremos | hubiéremos atenaceado | ||
vosotros, vosotras | atenaceareis | hubiereis atenaceado | ||
ustedes | atenacearen | hubieren atenaceado | ||
ellos, ellas | atenacearen | hubieren atenaceado | ||
Imperativo | ||||
Número | Personas del discurso | Pronombres personales | ||
tú / vos | atenacea / atenaceá | |||
usted | atenacee | |||
vosotros, vosotras | atenacead | |||
ustedes | atenaceen |
Real Academia Española © Todos los derechos reservados
El Diccionario de la lengua española es la obra lexicográfica de referencia de la Academia.
La vigesimotercera edición, publicada en octubre de 2014 como colofón de las conmemoraciones del tricentenario de la Academia, es fruto de la colaboración de las veintidós corporaciones integradas en la Asociación de Academias de la Lengua Española (ASALE).