1. tr. Llenar de roña, pegarla.
2. tr. Cubrir de orín un objeto de hierro. U. m. c. prnl.
1. tr. Llenar de roña, pegarla.
2. tr. Cubrir de orín un objeto de hierro. U. m. c. prnl.
Formas no personales | ||||
---|---|---|---|---|
Infinitivo | Gerundio | |||
enroñar | enroñando | |||
Infinitivo compuesto | Gerundio compuesto | |||
haber enroñado | habiendo enroñado | |||
Participio | ||||
enroñado | ||||
Indicativo | ||||
Número | Personas del discurso | Pronombres personales | Presente | Pretérito perfecto compuesto / Antepresente |
yo | enroño | he enroñado | ||
tú / vos | enroñas / enroñás | has enroñado | ||
usted | enroña | ha enroñado | ||
él, ella | enroña | ha enroñado | ||
nosotros, nosotras | enroñamos | hemos enroñado | ||
vosotros, vosotras | enroñáis | habéis enroñado | ||
ustedes | enroñan | han enroñado | ||
ellos, ellas | enroñan | han enroñado | ||
Pretérito imperfecto / Copretérito | Pretérito pluscuamperfecto / Antecopretérito | |||
yo | enroñaba | había enroñado | ||
tú / vos | enroñabas | habías enroñado | ||
usted | enroñaba | había enroñado | ||
él, ella | enroñaba | había enroñado | ||
nosotros, nosotras | enroñábamos | habíamos enroñado | ||
vosotros, vosotras | enroñabais | habíais enroñado | ||
ustedes | enroñaban | habían enroñado | ||
ellos, ellas | enroñaban | habían enroñado | ||
Pretérito perfecto simple / Pretérito | Pretérito anterior / Antepretérito | |||
yo | enroñé | hube enroñado | ||
tú / vos | enroñaste | hubiste enroñado | ||
usted | enroñó | hubo enroñado | ||
él, ella | enroñó | hubo enroñado | ||
nosotros, nosotras | enroñamos | hubimos enroñado | ||
vosotros, vosotras | enroñasteis | hubisteis enroñado | ||
ustedes | enroñaron | hubieron enroñado | ||
ellos, ellas | enroñaron | hubieron enroñado | ||
Futuro simple / Futuro | Futuro compuesto / Antefuturo | |||
yo | enroñaré | habré enroñado | ||
tú / vos | enroñarás | habrás enroñado | ||
usted | enroñará | habrá enroñado | ||
él, ella | enroñará | habrá enroñado | ||
nosotros, nosotras | enroñaremos | habremos enroñado | ||
vosotros, vosotras | enroñaréis | habréis enroñado | ||
ustedes | enroñarán | habrán enroñado | ||
ellos, ellas | enroñarán | habrán enroñado | ||
Condicional simple / Pospretérito | Condicional compuesto / Antepospretérito | |||
yo | enroñaría | habría enroñado | ||
tú / vos | enroñarías | habrías enroñado | ||
usted | enroñaría | habría enroñado | ||
él, ella | enroñaría | habría enroñado | ||
nosotros, nosotras | enroñaríamos | habríamos enroñado | ||
vosotros, vosotras | enroñaríais | habríais enroñado | ||
ustedes | enroñarían | habrían enroñado | ||
ellos, ellas | enroñarían | habrían enroñado | ||
Subjuntivo | ||||
Número | Personas del discurso | Pronombres personales | Presente | Pretérito perfecto compuesto / Antepresente |
yo | enroñe | haya enroñado | ||
tú / vos | enroñes | hayas enroñado | ||
usted | enroñe | haya enroñado | ||
él, ella | enroñe | haya enroñado | ||
nosotros, nosotras | enroñemos | hayamos enroñado | ||
vosotros, vosotras | enroñéis | hayáis enroñado | ||
ustedes | enroñen | hayan enroñado | ||
ellos, ellas | enroñen | hayan enroñado | ||
Pretérito imperfecto / Pretérito | ||||
yo | enroñara o enroñase | |||
tú / vos | enroñaras o enroñases | |||
usted | enroñara o enroñase | |||
él, ella | enroñara o enroñase | |||
nosotros, nosotras | enroñáramos o enroñásemos | |||
vosotros, vosotras | enroñarais o enroñaseis | |||
ustedes | enroñaran o enroñasen | |||
ellos, ellas | enroñaran o enroñasen | |||
Pretérito pluscuamperfecto / Antepretérito | ||||
yo | hubiera o hubiese enroñado | |||
tú / vos | hubieras o hubieses enroñado | |||
usted | hubiera o hubiese enroñado | |||
él, ella | hubiera o hubiese enroñado | |||
nosotros, nosotras | hubiéramos o hubiésemos enroñado | |||
vosotros, vosotras | hubierais o hubieseis enroñado | |||
ustedes | hubieran o hubiesen enroñado | |||
ellos, ellas | hubieran o hubiesen enroñado | |||
Futuro simple / Futuro | Futuro compuesto / Antefuturo | |||
yo | enroñare | hubiere enroñado | ||
tú / vos | enroñares | hubieres enroñado | ||
usted | enroñare | hubiere enroñado | ||
él, ella | enroñare | hubiere enroñado | ||
nosotros, nosotras | enroñáremos | hubiéremos enroñado | ||
vosotros, vosotras | enroñareis | hubiereis enroñado | ||
ustedes | enroñaren | hubieren enroñado | ||
ellos, ellas | enroñaren | hubieren enroñado | ||
Imperativo | ||||
Número | Personas del discurso | Pronombres personales | ||
tú / vos | enroña / enroñá | |||
usted | enroñe | |||
vosotros, vosotras | enroñad | |||
ustedes | enroñen |
Real Academia Española © Todos los derechos reservados
El Diccionario de la lengua española es la obra lexicográfica de referencia de la Academia.
La vigesimotercera edición, publicada en octubre de 2014 como colofón de las conmemoraciones del tricentenario de la Academia, es fruto de la colaboración de las veintidós corporaciones integradas en la Asociación de Academias de la Lengua Española (ASALE).