Conjug. c. adeudar.
1. tr. enfeudar.
Sin.: |
|
Conjug. c. adeudar.
1. tr. enfeudar.
Sin.: |
|
Formas no personales | ||||
---|---|---|---|---|
Infinitivo | Gerundio | |||
infeudar | infeudando | |||
Infinitivo compuesto | Gerundio compuesto | |||
haber infeudado | habiendo infeudado | |||
Participio | ||||
infeudado | ||||
Indicativo | ||||
Número | Personas del discurso | Pronombres personales | Presente | Pretérito perfecto compuesto / Antepresente |
yo | infeudo | he infeudado | ||
tú / vos | infeudas / infeudás | has infeudado | ||
usted | infeuda | ha infeudado | ||
él, ella | infeuda | ha infeudado | ||
nosotros, nosotras | infeudamos | hemos infeudado | ||
vosotros, vosotras | infeudáis | habéis infeudado | ||
ustedes | infeudan | han infeudado | ||
ellos, ellas | infeudan | han infeudado | ||
Pretérito imperfecto / Copretérito | Pretérito pluscuamperfecto / Antecopretérito | |||
yo | infeudaba | había infeudado | ||
tú / vos | infeudabas | habías infeudado | ||
usted | infeudaba | había infeudado | ||
él, ella | infeudaba | había infeudado | ||
nosotros, nosotras | infeudábamos | habíamos infeudado | ||
vosotros, vosotras | infeudabais | habíais infeudado | ||
ustedes | infeudaban | habían infeudado | ||
ellos, ellas | infeudaban | habían infeudado | ||
Pretérito perfecto simple / Pretérito | Pretérito anterior / Antepretérito | |||
yo | infeudé | hube infeudado | ||
tú / vos | infeudaste | hubiste infeudado | ||
usted | infeudó | hubo infeudado | ||
él, ella | infeudó | hubo infeudado | ||
nosotros, nosotras | infeudamos | hubimos infeudado | ||
vosotros, vosotras | infeudasteis | hubisteis infeudado | ||
ustedes | infeudaron | hubieron infeudado | ||
ellos, ellas | infeudaron | hubieron infeudado | ||
Futuro simple / Futuro | Futuro compuesto / Antefuturo | |||
yo | infeudaré | habré infeudado | ||
tú / vos | infeudarás | habrás infeudado | ||
usted | infeudará | habrá infeudado | ||
él, ella | infeudará | habrá infeudado | ||
nosotros, nosotras | infeudaremos | habremos infeudado | ||
vosotros, vosotras | infeudaréis | habréis infeudado | ||
ustedes | infeudarán | habrán infeudado | ||
ellos, ellas | infeudarán | habrán infeudado | ||
Condicional simple / Pospretérito | Condicional compuesto / Antepospretérito | |||
yo | infeudaría | habría infeudado | ||
tú / vos | infeudarías | habrías infeudado | ||
usted | infeudaría | habría infeudado | ||
él, ella | infeudaría | habría infeudado | ||
nosotros, nosotras | infeudaríamos | habríamos infeudado | ||
vosotros, vosotras | infeudaríais | habríais infeudado | ||
ustedes | infeudarían | habrían infeudado | ||
ellos, ellas | infeudarían | habrían infeudado | ||
Subjuntivo | ||||
Número | Personas del discurso | Pronombres personales | Presente | Pretérito perfecto compuesto / Antepresente |
yo | infeude | haya infeudado | ||
tú / vos | infeudes | hayas infeudado | ||
usted | infeude | haya infeudado | ||
él, ella | infeude | haya infeudado | ||
nosotros, nosotras | infeudemos | hayamos infeudado | ||
vosotros, vosotras | infeudéis | hayáis infeudado | ||
ustedes | infeuden | hayan infeudado | ||
ellos, ellas | infeuden | hayan infeudado | ||
Pretérito imperfecto / Pretérito | ||||
yo | infeudara o infeudase | |||
tú / vos | infeudaras o infeudases | |||
usted | infeudara o infeudase | |||
él, ella | infeudara o infeudase | |||
nosotros, nosotras | infeudáramos o infeudásemos | |||
vosotros, vosotras | infeudarais o infeudaseis | |||
ustedes | infeudaran o infeudasen | |||
ellos, ellas | infeudaran o infeudasen | |||
Pretérito pluscuamperfecto / Antepretérito | ||||
yo | hubiera o hubiese infeudado | |||
tú / vos | hubieras o hubieses infeudado | |||
usted | hubiera o hubiese infeudado | |||
él, ella | hubiera o hubiese infeudado | |||
nosotros, nosotras | hubiéramos o hubiésemos infeudado | |||
vosotros, vosotras | hubierais o hubieseis infeudado | |||
ustedes | hubieran o hubiesen infeudado | |||
ellos, ellas | hubieran o hubiesen infeudado | |||
Futuro simple / Futuro | Futuro compuesto / Antefuturo | |||
yo | infeudare | hubiere infeudado | ||
tú / vos | infeudares | hubieres infeudado | ||
usted | infeudare | hubiere infeudado | ||
él, ella | infeudare | hubiere infeudado | ||
nosotros, nosotras | infeudáremos | hubiéremos infeudado | ||
vosotros, vosotras | infeudareis | hubiereis infeudado | ||
ustedes | infeudaren | hubieren infeudado | ||
ellos, ellas | infeudaren | hubieren infeudado | ||
Imperativo | ||||
Número | Personas del discurso | Pronombres personales | ||
tú / vos | infeuda / infeudá | |||
usted | infeude | |||
vosotros, vosotras | infeudad | |||
ustedes | infeuden |
Real Academia Española © Todos los derechos reservados
El Diccionario de la lengua española es la obra lexicográfica de referencia de la Academia.
La vigesimotercera edición, publicada en octubre de 2014 como colofón de las conmemoraciones del tricentenario de la Academia, es fruto de la colaboración de las veintidós corporaciones integradas en la Asociación de Academias de la Lengua Española (ASALE).